نامه
من ِ او
سرگذشت کسی که هیچکس نبود

دو روز گذشته     ...                                                    

آیا احساس  پدر نسبت به فرزند انقدره که طاقت  بیاره دو روز نبیندش ؟

من که نمیفهمم ...

تازه اونم واسه خاطر بد اخلاقیای خودش

اونوخ توقع داره بچش بشه نابغه ؟

اصن کی تو یه جو نا آروم پر از استرس تونسته پیشرفت کنه ؟

قهر و قهر و قهر

این بدترین روش  زندگی کردنه

جز فاصله  انداختن چی داره ؟

چقد راحت یه شبه تموم حرفای عاشقونه میپرن و  دود میشن چی بالاتر از یه دلتنگی طولانی که هیچی نمیتونه جاش و پر کنه و یه  غده بدتر از سرطان میشه توی جون ادم

که هیچوقتم خوب نمیشه حتی اگه آشتی بشی

اونم سر هیچی

دستم به هیچی نمیره

شاید برای  طرف مقابل قابل تحمل باشه و بتونه درساش و بخونه نامه ننویسه و سراغ نگیره

اما چه فایده داره ؟

پشت این روزا هیچی معلوم نیست

حتی اینکه فردایی برا ما باشه که نفس بکشیم

برای من باور عشقی که طاقت میاره دو شب به بی خبری بگذرونه سخت میشه ...

دلم پره ..

خیلی

من هیچ کاری نکردم

فقط همه چیمو از تو میخواستم

چون تو رو فقط دیدم

نه کسی دیگه رو

واسه همین عاشقت بودم.

 



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نوشته شده در تاريخ دو شنبه 6 آبان 1392برچسب:, توسط او ساعت 20:1 |